Pagbaba ng Telon

Takipsilim ay nananangis, luha’y dumaloy,

Dinilig ang tuyot na lupa ng panaghoy

Sa hikbing mga matang bakas ang lumbay

At sa paglangitngit ng mga punong-kahoy

Kumakampay ang sukong mga kamay

At tiklop- luhod sa ngitngit ng nawalang malay.

Dumampi na ang hamog sa malamig na katawan,

 Nalagas na ang mga dahon sa amihan

Kumupas na ang talutot ng rosas sa hardin

Kasabay ng pagkatuyo ng tubig sa karagatan

At pagkawala ng ningning ng mga bituin

Dahil sa pagyuko ng araw sa dapithapon.

Sa pag agos ng panahon lakas ay maglalaho

Ang dating makulay na paningin ay manlalabo

Pipikit at ititiklop upang di na masilayang buo

Ang nagluluksang ulap dahil sa pagtatapos ng himno

Ng buhay at pakikipagtunggali sa delubyo

Na dulot ng mapanirang mundo.

Wala ng liwanag… wala ng takipsilim,

Kailanman di na matatakot dahil sa dilim

Tapos na ang laban sa kahon na sa iyoy pinahiram

Wala ng pighati dahil wala ng pakiramdam

Tapos na ang palabas at kailangan ng magpaalam

At ibaba ang telon ng buhay na ninamnam.

AllBlogToolsFacebook comments for blogger brought to you by AllBlogTools.com , Get Yours?