Tungkod

Bakas sa mukha ng isang nilalang ang kapaguran habang binabagtas ang daan patungo sa direksyong maging siya mismo ay hindi alam kung saan ang patutunguhan. Tagaktak ang pawis na dumadaloy sa kanyang hapong katawan bunga ng napakalayong paglalakbay na kanyang sinimulan. Kumakalam ang bawat  bahagi ng kanyang katawang nilalamon ng matinding pagkagutom sa kasiyahang pinagkait ng tadhana sa kanya. Makailang-ulit na niyang sinubukang makatagpo ng maaaring makasabay sa kaniyang paglalakbay ngunit patuloy siyang nabigo. Pakiramdam niya na siya’y pinagtakluban ng langit dahil sa wala man lamang gustong makapisan siya sa bawat bakas na kanyang sinusuong. Naranasan na rin naman niyang may sumabay at sa pag-aakalang sasamahan siya hanggang sa kahuli-hulihan ngunit kapag siya’y nadarapa buhat sa mga batong nakaharang, hinahayaan siyang nakahandusay at pitik-bulag na kumakaripas ng takbo palayo sa kanyang kinasasadlakan. Mahaba-haba na ang kaniyang tinahak ngunit patulo’y siyang nakatingin sa  kawalang direksyon at sa dibdib niya nangingibabaw ang  kawalan ng loob sa paghahanap ng magiging anino niya sa paglalakbay.

Naisipan niyang sumilong sa lilim ng isang puno, at habang nakaupo ibinuhos niya ang kanyang sama ng loob at di namalayan ang  pagdaloy ng masaganang luha sa kanyang mata. Pilit niyang ikubli ito ngunit sumisigaw ang hapdi ng sugat na lumalatay sa kanyang damdamin. Habang pumapatak ang mga mistulang hiyas na nag uunahang wumagayway sa kanyang mga mata, napansin niya ang isang tungkod sa gitna ng daan. Kinuha niya iyon at pinagmasdan. Katulad niya, ang tungkod na ito ay hindi pinapansin ng mga taong dumaraan. Isang tungkod na sa paningin ng iba ay walang silbi kung kaya’t hinahayaan na nakatiwangwang sa gitna ng daan.

Bigla niyang naisipang bitbitin ang tungkod na iyon. May makakasama na siya sa kanyang paglalakbay. Isang tungkod na magiging sandata niya sa mga batong nakaharang at sa mga lubak na lupa na nag-aabang sa kanyang lalandasin. Ang tungkod na  bagama't luma na dahil sa tagal ng panahon na pinabayaan ay magiging kanyang lakas panlaban sa kanyang pagkahapo. Tutulungan siya ng tungkod sa sandaling siya’y madapa upang bumangon mula sa pagkakalugmok sa lupa. Tungkod ang kanyang  magiging panangga sa anumang banta ng panahon. Ituturo nito sa kanya kung paano kumapit nang may katapangan upang di makabitaw sanhi ng pagkasilaw sa sinag ng araw at maging  sa paghampas nang malalakas na bagyo.

 Ang nilalang na ito ay malaya nang makapaglalakbay. Walang takot na susunguin ang landas kahit abutin man ng kadiliman. Wala ng pangambang maramdaman sa paglukob ng gabi. Sa bawat taong kanyang masasalubong sa kanyang landas na tinatahak, nais niyang makitang sila’y may mga  kasamang naglalakbay at kung mag-isa man, umaasa siya na tulad niya, ito ay may bitbit ring TUNGKOD.

AllBlogToolsFacebook comments for blogger brought to you by AllBlogTools.com , Get Yours?