Friday, March 11, 2011

Isang Bansa, Isang Lahi... Ito ang aking Bayan

Ang  tulang ito na mula sa  aking sariling panulat ay nabigyan ng pagkakataon na ma i publish sa http://www.gmanews.tv/







Isang bansa … isang lahi… bayang minimithi,
Paraisong maitatawag dahil sa angking ganda’t yumi
Perlas ng silangan sa ati’y taguri
Ng mga dayuhang minsan na ring yumurak sa ating inang lahi.
Bayan na halos ilang daang taong inapi,
Niyurakan at binusabos ng mga banyagang maitim ang budhi
Binusalan ang bibig, nilatigo’t nagdulot ng hapdi
Sa isip at sa damdamin ng mga anak ng ating lipi.

Mga buwayang pinagnasaan ang natatagong yaman,
Mga ngiting-aso’y nagtatahol sa ganid nang kasakiman
Nagpupuyos sa galit ang bayang kanilang inagawan
Nang karapatan at kalayaang nilustay dahil sa katakawan.
Hinayaang nakatiwangwang ang naghihingalong bayan,
Gumagapang nang nakahandusay di pa rin nilubayan
Nagbingi-bingihan sa sigaw ng katarungan
Ang mga demonyong nagpakilalang diyos na makapangyarihan.

Isang diwa ang nagising, isang tinig ang namutawi,
Nanuot sa damdamin ang himig na sawi
Nais maaninag ang matagal nang pinakamimithi
Ang masilayan ang tuwa at ngiti sa nanunuyot na labi.
Ang bulong ay napalitan ng hiyaw na nakabibingi,
maladagundong na nagpayanig sa bayang-api
Nagngangalit, naghihimagsik nais gumanti
Sa delubyong naranasan sa kamay ng ibang lahi.

Sama-samang nag-alsa, naghimagsik, nakipaglaban
Maitaboy lamang ang mga banyagang nag astang panginoon
Dumanak ang dugo nadilig ang tuyong lupa ng katapangan
Iisa ang sinisigaw, iisa ang layunin
Maghimagsik! Kalayaan para sa bayan!
Lakas ng Pilipino laban sa lakas ng kanluran
Hindi nagpagapi, hindi nagpatalo sa hangad na maangkin
Ang kasarinlang pinagkait sa ating bayang sinilangan.

Ang sikat ng araw sumilip sa bayang inapi,
Hinaplos ang bayang uhaw sa yakap, may ngiti
Ng tagumpay sa panunumbalik ng kalayaang matagal nang mithi
Natanggal na ang piring sa mata at nasilayan ang bahaghari.
Ang dating paos na tinig ay nagsisimulang maghari
Upang maisatinig ang himno ng pagpupunyagi
Wala nang mang-aabuso, wala nang mang aapi
Napalayas na ang mga dayuhan dahil sa magigiting na bayani.

Wala ng kadiliman… wala ng dapit-hapon,
Nanumbalik na ang liwanag ng katarungan
Nagising na tayo sa bangungot ng kahapon
Wala ng dusa at hinagpis na lalatay sa ating katawan.
Nakalipad na tayo sa hawla ng kasakiman,
Aawit tulad ng isang ibon sa kalawakan
Malayang maglalakbay upang maabot ang kasaganaan
Katiwasayan at kapayapaan para sa ating inang bayan.

Hinulma ng panahon ang kasaysayan ng ating lahi,
Ang mga bakas ng kahapon ay marapat na hindi isantabi
Oo nga’t ang kasaysayan ay nagbabago, ngunit di dapat iwaksi
Ang mga bayaning nagbuwis ng buhay na siyang naging susi
Sa pakikipaglaban sa kalayaaang tayo ngayo’y naging saksi
Nagtatamasa dahil sa taglay na katapangang namumukod-tangi
Mga bayaning Pilipino na dapat makilala ng susunod na salinlahi
Inuna ang pag-ibig sa bayan bago ang kanilang sarili.

Isang bansa… isang lahi… ito ang aking bayan,
Bagong kasarinlan ay narito ngayon
Patuloy na haharap sa hamon ng panahon
Di palulupig sa anumang tangka ng kasakiman.
Magkakaisa, kapit-bisig, sama-samang lalaban,
Itataguyod nang buong katapangan ang inang bayan
At taas- noo’y isisigaw sa buong sangkatauhan
Isang bansa… isang lahi… ito ang aking bayan.

1 comment:

  1. ganda ng pagkagawa mo tol....ikaw na! full of emotions talaga.

    ReplyDelete